"يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُم بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَىٰ فَيُضِلَّكَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا نَسُوا يَوْمَ الْحِسَابِ " .
وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَىٰ ..
الهوى اللى بيقوى نفوسنا الأمارة بالسوء مودينا فى داهية عامة !
فطرة الانسان دايما بتخليه يروح للى بيحبه ويريحه .. للى بيرضى غروره والأنا اللى جواه .. للحاجات اللى بتحسسه انه منتمى ليها وانه فرد مهم فى المنظومة دى ايا كانت .. للحاجات اللى بتشبع شهواته عموما وبتخلى الزن فى دماغه يسكت .. والزن هنا مستثنى منه زن الضمير .
وسواء بقى الحاجات أو البنى آدمين أو الأماكن أو أى كان اللى الشئ دة هيأذيه ويضره على مدار الوقت مش مهم .. المهم انه يبقى مبسوط حتى لو كان انبساط او سعادة مؤقتة هتجيبله أذى بعدين !
أتفرج على أغلبية -مش كل- قصص الحب اللى انتهت بالجواز وكان الطلاق بعدها بشهور ..
وخصوصا الناس اللى لاغية عقلها تماما وماشية مغمية عينها وسايبين مشاعرهم هى اللى تحركهم .. الاعتدال بين القلب والعقل لطيف .. وبيبعد عننا الكوارث اللى بتحصل بسبب مجرد "هوى" بيحركنا وبيخلينا نقضى عمرنا بحاله فى غم وندم قصاد لحظات قليلة من السعادة .
نسيبنا من هوى القلب ، ونيجى لهوى الأكل مثلا ..
اللى مابيقدروش يتحكموا فى حبهم للأكل وبياكلوا كل شئ بيأذيهم .. ساعة الأذى والتعب بس بيحسوا بالكارثة اللى عملوها .. ورغم ان ساعات التعب بتدوم اكتر من لحظات الأكل وانبساطهم اللى بيبقى فى ذروته .. لكن هواهم بيخليهم يضحوا بساعات تعب قصاد لحظات قليلة لمجرد ارضاء شهوة .
والمشكلة ان لو جاتلهم فرصة لتكرار لحظات ارضاء شهوتهم هيكرروها منغير أى ندم .
ولا بقى الهوى اللى بيحرك نفوسنا الأمارة بالسوء تجاه كل الحاجات المؤذية اللى فى الدنيا .. صحاب .. عادات .. أخلاق .. حاجات لا حصر لها لحظات سعادتنا بيها لا تتعدى الدقايق بنختارها وبنفضلها على وجع وألم وندم ساعات وممكن شهور وسنين واوقات كتيرة عمرنا بحاله .
فربنا يكفينا شر نفوسنا الأمارة بالسوء . والهوى الغلاب . واللحظات الصغيرة اللى بتسيب جوانا ضعفها ألم وتعب .
" وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَى " .ٰ
